حجت الاسلام و المسلمین «ناصر باقری بیدهندی»، عضو گروه تاریخ اسلام هیات علمی جامعه المصطفی(ص) العالمیه در گفت وگو با خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، با اشاره به سابقه تاریخی پیاده روی های مذهبی و نمادین در طول تاریخ اظهار کرد: این رویکرد مساله ای جریان ساز و تبلیغی در جهان تشیع محسوب می شود که شیوه علمای سلف چون شیخ بهایی بوده است.
وی ادامه داد: شیخ بهایی در این راه شاه عباس را نیز ترغیب کرد و لذا هر دو از اصفهان تا مشهد می رفتند و در واقع شیخ بهایی عامل اصلی این رویکرد شاه عباس بود.
این محقق افزود:
البته بعدها و در قرون بعد بسیاری از علمای تهران نیز تا مشهد می رفتند یا بسیاری از نجف به کر بلا به شکل پیاده عازم می شدند مثلا آیت الله شاهرودی در طول حیات خود فراوان از نجف اشرف به کربلا رفته بودند که این روی کرد تنها مخصوص زمان عزاداری نبود بلکه بعضا در ولادت ائمه نیز ادامه داشت مثلا برخی علمای کربلا چون سید مهدی شیرازی در ایام ولادت ائمه پای پیاده به نجف می رفتند.
عضو هیات علمی گروه تاریخ جامعه المصطفی(ص) العالمیه، افزود:
در گذشته و در میان ائمه نیز نقل های تاریخی زیادی وجود دارد، از جمله زمانی که امام صادق(ع) در عتبات بودند به اتفاق دوستانشان بر سر مزار امیرالمومنین علی(ع) که تا آن زمان ناشناخته بود و جز عده ای از خواص از آن مطلع نبودند می رفتند چرا که تا زمان هارون مزار حضرت به علل مختلفی از جمله بعضا مشکلاتی که امکان داشت نواصب و خوارج درست کنند، پنهان بود.
حجت الاسلام بیدهندی اظهار کرد: البته این شیوه از سوی علما در آینده بیشتر احیا شد چراکهروایات متعددی بر ثواب فراوان زیارت اهل قبول داریم لذا این سبک زیارت و پیاده روی ها در ایام خاص مذهبی از جمله اربعین علاوه بر این که حرکتی نمادین به حساب می آید بلکه تبلیغ دیمپن نیز از دیگر ویژگی های آن است لذا این ر ویکرد یک سنت در میان شیعه شده است.
وی در پایان گفت: علمای بزرگ ما مثل آیت الله خویی، آیت الله آزاد قزوینی که نود مرتبه پیاده به کربلا رفته اند و بزرگان دیگر چنین جریانسازی های اثر بخشی را داشتند و اتفاقا اعراب نیز از آنان استقبال می کردند و این کارشان جنبه تبلیغی برای دین را هم داشت.
منبع: شبستان